 |
| Ain Abadieh |
İnsanın taşa yazdığı şeyler, çiçeklerin ağaçların yanında tuhaf duruyor biraz.
Ağaç, rüzgar, su gibi doğanın yazı araç gereçleri kadar güçlü değil yazı.
Bir yanda ölçülü, biçili, kutulara tıkıştırılmış, kurallara bağlı yazılar var.
Diğer yanda taşlar arasında bile büyüyen asi tohumların meyvesi.
Tabiatın da kendine göre bir dili ve yazısı varmış.
Yazının güçlü olduğuna inanırdım.
Değil.
Ben de taşın yazıyla en iyi olduğuna inanmıştım bir müddet. Dediğin gibi deftere yaz kalır inanışı insana dair. Başkaca bir şey değil. Suyu seyrettiğimde bu fikrim tamamen değişti. En güçlüsü ve yagane yazı evren. Başkaca bir şey yok. Ellerine sağlık, yine muhteşem bir lisan ve o güzelim tarzın.
YanıtlaSilsevgiler
Ali Bey,
SilYazı bizim hayatımız.
Damarlarımızda kırmızı mürekkep akıyor.
Lakin tabiat öyle güçlü, öyle büyük, öylesine yazmayı seviyor ki, bir kenara aldığı küçük bir notla insanın zihnini allak bullak edebiliyor.
Hepsinden öte acı dersler veriyor.
Yine de yılmak yok.
Aklımda 'Kayayı delen incir' o güzel defterlerinize yazmaya devam ediyorum.