Şule Gürbüz, Öyle miymiş?, s.62 |
"Ne taş sana dönüp bakıyor ne deniz ne gök ne mezar taşı ne şu çam ağacı. Herkes seni biliyor, herkes. Ama senin her şeyi bilmemeye daha bir ömür vaktin var. Hadi doya doya bileme. Ya da bilememeye doy, bu daha makul. Değil mi, biraz makul ol. Ağlayarak da olsa biraz makul ol."
Şule Gürbüz, Öyle miymiş?, s.72 |
Artık yanımda yöremde kalemlerim olmadan kitap okuyamıyorum.
Bu sıralar Öyle miymiş?'i de coşkuyla, döne döne okuyorum, neredeyse her sayfanın kenarına bir çizgi, bir ok, bir kelime bırakıyorum, öte yandan makul olmaya da çalışıyorum, olamıyorum.
Mürekkebin daha bir ömür vakti varmış.